یکی از اجزای عمل رینوپلاستی شکستن استخوان بینی به روش کاملا کنترل شده و بدون آسیب به بافت نرم و عروق و اعصاب و مجاورات بینی است که با هدف قرار استخوان های پهن بینی در وضعیت نزدیک تر و باریک کردن قسمت استخوانی بالای بینی است. بیشترین میزان کبودی و ورم و خونمردگی در اطراف چشم و زیر پلک عمدتا ناشی از این مانور است. در انتهای عمل رینوپلاستی برای حفظ استخوانهای بینی در وضعیت مطلوب و جلوگیری از بازگشت آن به شرایط قبلی از گچ و یا اسپلینت سیلیکونی در روی هرم استخوانی بالای بینی بمدت محدود حداقل ۵ تا ۷ روز استفاده میشود. از نظر نتایج انتهایی بین گچ واسپلینت سیلیکونی تفاوت قابل توجه ایی وجود ندارد. استفاده از اسپلینت برای از جراحان راحتتر است . اسپلینت نباید با فشار زیادی رو بینی به جهت اختلال خونرسانی قرار بگیرد. روز ۵ تا۷ بعد از عمل با استحمام کامل بدن وصورت اسپلیت شل شده و براحتی از پوست جدا میشود.و سپس مرحله چسب زدن و یا اصطلاحا TAPING بمدت حداقل ۴ هفته تا حداکثر ۶ هفته آغاز میشود. این نوع از اسپلینت اصطلاحا اسپلینت خارجی( EXTERNAL SPLINT) نامیده میشود. نوع دیگر از اسپلینت (INTERNAL SPLINT) یا اسپلینت داخلی است (DOYL SPLINT) است که در داخل بینی در انتهای عمل در هر سوراخ بینی قرار میگیرید. استفاده از این اسپلیت به صورت روتین در همه اعمال رینوپلاستی استفاده نمیشود.موارد استفاده از اسپلینت داخلی شامل: الف -انحراف شدید تیغه بینی ودستکاری های وسیع حین سپتوپلاستی ( اصلاح انحرافات انسدادی تیغه بینی)که امکان تجمع خون داخل بینی و یا احتمال چسبندگی بین مخاط تیغه بینی و دیواره خارجی وجود دارد . ب- در اعمال جراحی رینوپلاستی ثانویه که فرورفتگی و ضعیف بودن دریچه داخلی و یا خارجی در عمل قبلی منجر استفاده از اقدامات ترمیمی از جمله استفاده از گرافت غضروفی شده است.ج – حفظ ساختار غضروفی و استخوانی در وضعیت اصلاح شده در بینی های کج و اصطلاحا (CROOKED) .
معمولا اسپلینت داخلی هفته اول بعد از عمل خارج میشود و توصیه به استفاده از پماد های امولینت حاوی آنتی بیوتیک در سوراخ های بینی دو بار در روز میشود . اسلینت داخلی بینی تعیین کننده نتایج بینی نیست ودر اکثر مواقع استفاده از اآن لزومی ندارد ولی به عنوان اقدامی کمک کننده در موارد خاص استفاده میشود.
تامپون بینی (ANTERIOR NASAL PACKING) یا همان نوارهای آغشته به پماد تتراسیکلین در حاضر توصیه نمیشود چرا که علاوه بر ناراحتی و تشدید درد بعد از عمل و تحریک ترشحات از بینی ، تاثیر ثابت شده ایی در کاهش خونریزی بعد از عمل ندارد و اختلالات تنفسی بعد از عمل را هم در هفته اول بعد از عمل بدتر میکند .