در سالهای گذشته استفاده از بعضی از مواد INERT(با واکنش بافتی حداقل)مانند ePTFE( با نام تجاری گورتکسGORTEX) و یا MEDPOR( که از پلی اتیلن متخلخل ساخته شده) و پروتزهای سیلیکونی(SILICON) توصیه میشد ..که در ذیل علل اینکه در حال حاضر ندرتا مورد استفاده قرار میگیرند اجمالا مورد بررسی قرارمیگیرد .
الف-عموما در جراحی اولیه بینی که قبلا تحت عمل جراحی قرار نگرفته است و از غضروف کافی برخوردار است ، استفاده از پروتز توجیه علمی ندارد و اکثر قریب به اتفاق جراحان در عمل اولیه از پروتز داخل بینی استفاده نمیکنند.ولی در مواردی که مراجعه کننده کاندید و متقاضی انجام عمل رینوپلاستی ثانویه است و جراح احتمال عدم وجود غضروف کافی در بینی را میدهد و مراجعه کننده به دلایلی مایل به استفاده از غضروف گوش ویا دنده نیست ، استفاده از پروتزبینی میتواند مطرح باشد.در کشورهای آسیای جنوب شرقی بخصوص کره جنوبی استفاده از پروتز سیلیکونی برای بالا آوردن دورسوم بینی و کم کردن قوس بینی به وفور استفاده میشود .و طبیعتا میزان بروز عوارض در این مناطق بیشتر گزارش میشود .به طور کلی پروتز بینی در دو مورد استفاده دارد یا۱- برای استحکام بخشیدن به زیر ساخت بینی و اصلاح دریچه داخلی بینی در موارد جراحی تخریبی قبلی استفاده میشود و یا۲- نقش اسکلت سازی واستحکام بخشی ندارد و فقط برای اصلاح فرورفتگی ویا نقائص ظاهری مورد استفاده است مثل کم کردن قوس بینی ویا بالا آوردن ریشه بینی کاربری دارد . براساس اصول اولیه و پذیرفته شده اعمال جراحی بینی استفاده از هر گونه پروتز بخصوص در اعمال جراحی ثانویه به علت دستکاریهای قبلی و اختلالات خونرسانی پوست و بافت زیرجلدی با احتیاطات و در نظر گرفتن مخاطرات روبروست.تعدادی از این محدودیت ها و مخاطرات شامل ریسک بالای عفونت و جابجایی پروتز به مرور زمان و خروج پروتز از پوست بخصوص در پروتز مدپورو تغییر رنگ دایمی ( قرمزی و اریتم طولانی مدت ) و یا خروج چرک از داخل بینی و جذب استخوان زیرین در ناحیه دورسوم به علت عفونت مزمن و التهاب طولانی ، میباشد.پروتز مدپور چون از پلی اتیلن متخلخل تشکیل شده است به مرور زمان بافت همبند اطراف بداخل آن نفوذ میکند و چسبندگی بسیار شدیدی در پوست و بافت زیر جلدی ایجاد میکند نکته مثبت این واکنش عدم جابجایی پروتز در محل قرارگیری است ولی نکته منفی و عارضه بخش عدم سهولت در خارج کردن پروتز مدپور در موارد عفونت شدید به علت چسبندگی بافتی است.در پروتز سیلیکونی ورود بافت همبند و واکنش،شدید بافتی مطرح نیست وعموما با کپسولی از بافت اطراف جدا شده و خارج ساختن آن درموارد عفونت ( غیرپاسخ دهنده به آنتی ببوتیک) راحتتر امکان پذیر است ولی سیلیکون جابجایی بیشتری در مرور زمان دارد.در حاضر اکثر جراحان در عدم استفاده از پروتز ( جسم خارجی)در بینی (به طور اخص) توافق نظر دارند .